Ծաղկեվանք
Մենք դասարանով այցելեցինք եկեղեցի, որը փորած էր քարանձավում։ Այս եկեղեցու մասին լեգենդն ասում է, որ այնտեղ ապրում էր Ծաղիկ անունով մի օրիորդ, որը շատ գեղեցիկ էր։ Նա այնքան գեղեցիկ էր, որ նրա հետ ուզում էր ամուսնանալ մի հայ իշխան: Բայց աղջիկը չուզեց ու փախավ սարեր։ Աղջիկը խնդրեց հովվին, որ չհանձնի իշխանի իր թաքստոցի տեղը իշխանի։ Սակայն հովիվը վախից հանձնեց այդ վայրը, և երբ Իշխանը ցանկացել է առևանգել աղջկան, աղջիկը որոշել է իրեն ցած նետել ժայռից։ Եվ, ըստ լեգենդի, այս եկեղեցին կառուցվել էր աղջկա մահվան մոտակայքում։ Իսկ հովիվն ու նրա ոչխարները, որպես պատիժ, քարերի էին վերածվել, որոնցից շատ կար եկեղեցու մոտ։ Վերադարձի ճանապարհին մենք հանդիպեցին մի բարի տատիկի, որը բոլորիս անուշահոտ խնձոր հյուրասիրել իր այգուց։ Նաև մենք խաղացինք ընկերասեր շան հետ։
Պլանետարիում
Ես ու դասարանս երթուղային տաքսիով գնացինք պլանետարիում։ Ես առաջին անգամ էի պլանետարիումում։ Ինձ դուր եկավ, որ մենք ամբողջ ֆիլմը դիտեցինք հարմարավետ բարձերի վրա պառկած: Ցուցադրված ֆիլմից ես իմացա, որ երկիր մոլորակը պտտվում է պարույրով արևի շուրջ և անընդհատ առաջ է շարժվում և պտտվում է նաև իր առանցքի շուրջ, թեքությամբ։ Ահա թե ինչու կան տարբեր եղանակներ: Բայց քանի որ այն ամեն դեպքում շատ չի թեքվում, Հյուսիսային և Հարավային բևեռները մշտապես շատ սառն են մնում:
Ջրվեժի անտառապարկ
Մենք այն այցելեցինք ձմռանը: Խաղացինք ձյան հետ, և դա շատ զվարճալի էր, քանի որ Երևանում ձյուն գրեթե չկար։ Մենք ձնագնդիկներ նետեցինք միմյանց վրա, փորձեցինք ձնեմարդ սարքել, հատուկ բարձիկների վրա սահում էինք բարձր տեղերից, և նույնիսկ թաքուն ձյուն ուտում: Եվ մենք մտածեցինք, որ այն շատ համեղ է։ Ամեն ինչ սպիտակ էր, փայլուն ու շատ գեղեցիկ։
Փայտարվեստի թանգարան
Ես ու իմ դասարանը համեմատաբար վերջերս գնացինք այնտեղ։ Այն շատ մեծ չէր: Թանգարանը նվիրված էր փայտին և դրա հետ աշխատելուն։ Թանգարանում կային փայտե գդալներ, փայտե արձանիկներ, գաթա կնիքներ, ասեղներ, կախազարդեր, սնդուկներ։ Այդ ամենը շատ գեղեցիկ էր։ Հին ժամանակներից մնացած ցուցանմուշներ կային, կային նաև վերարտադրություններ։ Թանգարանում կար նաև քարե ալրաղաց։ Թանգարանում իմացա, որ ժամանակին գաթայի վրա կնիքներ էին դնում։ Յուրաքանչյուր կնիք գոյություն ուներ մեկ օրինակով: ԵՒվ խոհարարի «ստորագրությունն» էր, որով կարելի էր ճանաչել նրան։
Դդմաշեն
Դդմաշենում մենք այցելեցինք եկեղեցի։ Եկեղեցու տարածքի մոտ հավաքեցինք աղբը։ Եվ հետո տարածքում մենք տեսանք այծերի, որոնք քայլում էին գերեզմանաքարերի երկայնքով և իրենց բոլորովին չէր հետաքրքրում, որ կոպիտ է և անդաստիարակ: Եկեղեցին ինքը միջին չափի էր, շատ հին ու գեղեցիկ։ Եկեղեցու ներսում դասարանիս հետ տարբեր երգեր երգեցինք։ Այնտեղ իմացա, որ եկեղեցին կառուցված է խաչի տեսքով։ Իսկ նրա ամենաբարձր գմբեթը գտնվում է կենտրոնում։
Բոլոր էքսկուրսիաներից ինձ ամենաշատը դուր եկավ էքսկուրսիան դեպի Ծաղկեվանք։ Որովհետև էքսկուրսիան երկար էր և շատ հետաքրքիր։ Մենք գնացինք տարբեր տեղեր, համտեսեցինք հյութալի խնձորներ ուղիղ ծառից, և ինձ դուր եկավ ժայռի մեջ գտնվող եկեղեցին։
Ներկայացման դիտուոմը խամաճիկների թատրոնում ու “Մաչանենց թատրոնը”, ցավոք, բաց եմ թողել։